Ամենանորաձեւ IT գրասենյակները. Zangi

Հարմարավետ գրասենյակը յուրաքանչյուր ընկերության հաջողության գրավականն է: Որքան լավն են գրասենյակային պայմանները, այնքան ավելի հեշտ եւ արդյունավետ է ստեղծագործելը:

Աշխարհում, որպես կանոն, տեխնոլոգիական ընկերություններն ունեն ամենանորարար գրասենյակները: Հայաստանում եւս, ՏՏ-ի զարգացմանը զուգահեռ , ավելանում է դրանց թիվը:

Itel.am-ը նոր շարք է սկսում, որում ներկայացնում է Հայաստանում գործող՝ նոր եւ համարձակ լուծումներով ՏՏ գրասենյակները:

Zangi ընկերության մշակած նույնանուն հավելվածը հնարավորություն է տալիս նույնիսկ շատ թույլ ինտերնետի դեպքում բարձրորակ վիդեո եւ աուդիո զանգեր իրականացնել, փոխանակվել ինտերակտիվ հաղորդագրություններով, լուսանկարներով եւ տեսանյութերով:

Հայ ծրագրավորողների մշակած հավելվածի Android եւ iOS տարբերակների ներբեռնումների ընդհանուր թիվն այսօր գերազանցում է 200 հազ-ը: Ներբեռնումների 50%-ը Հայաստանից է, մյուս կեսը՝ արտերկրից: 
 
Zangi-ի գրասենյակը տեղակայված է Երեւանի կենտրոնում՝ Հյուսիսային պողոտայում:

Գրասենյակի պատուհաններն ամբողջովին ապակեպատ են


Բարձրահարկ շենքի վերին հարկում տեղակայված գրասենյակի բացօթյա պատշգամբը նայում է դեպի Ազատության հրապարակ


Zangi-ն այս շենք է տեղափոխվել մեկ տարի առաջ: Այս պահին ունի 25 աշխատող


Zangi-ում նախապատվությունը տալիս են Apple համակարգիչներին


Zangi-ում կարելի է գրել պատերին. վերջիններս ներկված են հատուկ ներկով եւ ծառայում են որպես գրատախտակ


Լուսային տեխնիկան կախված է դեպի ներքեւ՝ դրանով տալով նաեւ հարթության էֆեկտ: Դա հատկապես նկատելի է երեկոյան ժամերին` դրսից նայելիս


Zangi-ի բազկաթոռները բերված են Ֆրանսիայից, Steelcase ապրանքանիշի են եւ աշխատակիցների խոսքով՝ բավական հարմարավետ


Ընդմիջումը տեւում է մեկ ժամ, որը կարելի է անցկացնել նաեւ սրճարանի տեսք ունեցող խոհանոցում




Zangi-ի աշխատակիցները նաեւ բույսեր են աճեցնում


Խորհրդակցական սենյակում են անցնում ամենաթեժ բանավեճերը


Zangi-ն մտադիր է գլոբալ պրոդուկտ դառնալ


Փափուկ բազմոցը կարող է լիցքաթափել եւ օգնել նոր եռանդով աշխատել


Ամեն ինչ հիշելու համար


Zangi-ի աշխատակիցները առաջնորդվում են նմանատիպ կարգախոսով


Կողմնորոշում՝ դռան միջոցով

 
Նարինե Դանեղյան
Լուսանկարները՝ Էմին Արիստակեսյանի